Wandelende takken spreken bij veel mensen tot de verbeelding. Deze insecten zijn natuurlijk ontzettend bijzonder omdat ze zo goed gecamoufleerd zijn. Deze kleine beestjes hebben alleen nog veel meer te bieden. Ben je benieuwd naar het leven van wandelende takken? Bekijk dan eens deze 10 weetjes over wandelende takken.
10. Ze kunnen nieuwe poten aanmaken
Fritz Geller-Grimm/wikicommons
Als insect ben je natuurlijk ontzettend kwetsbaar. Daarom moeten deze beestjes een goed afweersysteem tegen hongerige vijanden hebben. Wandelende takken kunnen er daarom voor kiezen om hun poten los te maken. Zo kunnen ze ontsnappen wanneer een roofdier een van hun poten vast heeft. Geen zorgen, want deze missende poot kan gewoon weer aangroeien, mits ze jong genoeg zijn. De insecten krijgen weer een nieuw exemplaar wanneer ze vervellen.
9. Ze kunnen zich voortplanten zonder te paren
Alan Gilchrist/wikicommons
Eigenlijk zijn mannelijke wandelende takken helemaal overbodig. De vrouwtjes hebben namelijk geen mannetje nodig om baby’s te krijgen. Als er geen mannetje in de buurt is, legt een wandelende tak alleen maar vrouwelijke eitjes. Alle nieuwe insecten zijn dus vrouwtjes. Pas wanneer twee wandelende takken paren, zijn 50% van de eitjes mannelijk. Je kan dus een grote kolonie wandelende takken hebben die alleen maar uit vrouwtjes bestaat.
8. Ze gedragen zich ook als takken
Het meest bekende kenmerk van wandelende takken is dat ze ontzettend goed gecamoufleerd zijn. Dankzij hun bruine kleur en lange lichaam kunnen ze zich perfect als takje verstoppen. Dat is niet het enige, want deze insecten gedragen zich ook als takken. Ze wiebelen namelijk zachtjes heen en weer, net zoals een tak in de wind.
7. Eitjes worden overal verspreid
Je kunt wandelende takken niet bepaald geweldige moeders noemen. De insecten verspreiden hun eitjes namelijk over de hele bosbodem. De moeder laat de eitjes achter zich en kijkt er geen moment meer naar om. Gelukkig zijn alle eitjes wel goed vermomd, want ze lijken sprekend op zaadjes. Zo zullen vleesetende vijanden de jonge wandelende takjes in ieder geval niet opeten.
6. Baby’s eten hun eigen vervelde huid op
Jonge wandelende takken zijn nog ontzettend kwetsbaar. Hun lichaam is namelijk nog niet zo hard als dat van volwassen insecten. Hiervoor moeten ze een aantal keer vervellen voordat ze net zo groot en sterk zijn. Deze vervelde huid eten ze het liefste op, want zo laten ze geen sporen achter voor vijanden.
5. Ze kunnen zichzelf goed verdedigen
Drägüs/wikicommons
Helaas kunnen wandelende takken niet bijten, dus ze kunnen een roofdier niet verwonden. Toch hebben ze andere manieren om hongerige dieren af te schrikken. Zo kunnen de insecten een bepaalde stof aanmaken die ontzettend vies smaakt. Andere soorten maken juist een stinkende stof aan of sprayen een soort traangas op de aanvaller. De poten van wandelende takken komen ook goed van pas, want hier kunnen ze goed mee schoppen.
4. Ze leven samen met mieren
Mieren en wandelende takken zijn goede vrienden van elkaar. Mieren zijn namelijk dol op de eitjes van de wandelende tak. Deze eitjes hebben een speciaal uiteinde dat bomvol met smakelijke vetten zit. De mieren slepen deze eitjes naar hun kolonie, eten het uiteinde op en laten de eitjes vervolgens met rust. Dit betekent dat de kleine wandelende takken veilig zijn en niet opgegeten kunnen worden voor vijanden. Wanneer de eitjes uitkomen wandelen ze op hun gemak weer naar buiten.
3. Niet alle wandelende takken zijn bruin
Arthur Chapman/flickr
Je kent de wandelende tak waarschijnlijk als een bruin insect dat dezelfde kleur heeft als een tak, maar ze zijn niet allemaal bruin. Sommige soorten kunnen zich namelijk aanpassen aan hun omgeving, net zoals een kameleon. Dit betekent dat ze zich ook tussen groene takken kunnen begeven en alsnog niet opvallen. Een aantal soorten hebben ook felgekleurde vleugels waarmee ze kunnen wapperen om vogels te verwarren.
2. Ze kunnen doen alsof ze dood zijn
Eigenlijk zijn mannelijke wandelende takken helemaal
Wat is er nou een beter afweersysteem dan doen alsof je al dood bent? Als een wandelende tak bedreigd wordt, kan hij ervoor kiezen om helemaal te verstijven. Hij laat zichzelf dan op de grond vallen en blijft stokstijf liggen. Op deze manier kan een roofdier zoals een vogel niet meer zien waar de tak is. Zo verwarren ze hun vijanden en worden ze niet opgegeten.
1. Wandelende takken zijn de langste insecten ter wereld
WildManOfBorneo/wikicommons
Natuurlijk is niet iedere wandelende tak even lang, maar er zijn een aantal soorten die er nogal indrukwekkend uitzien. In 2008 ontdekten onderzoekers een nieuwe soort in Borneo. Deze wandelende takken kunnen tot wel 56 centimeter lang worden. Dit is hun lengte in combinatie met hun poten. Hun lichaam is gemiddeld 36 centimeter lang. Dat betekent dat ze officieel de langste insecten ter wereld zijn. Tenminste, tot er weer een nieuwe soort wordt ontdekt.