Zeeschildpadden behoren tot de oudste reptielen op aarde en hebben miljoenen jaren in zeeën en oceanen overleefd. Deze dieren hebben zich uitstekend aangepast aan hun mariene leefomgeving en spelen een cruciale rol in het ecosysteem.
1. Zeeschildpadden zijn miljoenen jaren oud
Zeeschildpadden zijn een van de oudste nog levende diersoorten op aarde. Ze hebben meer dan 100 miljoen jaar overleefd, wat betekent dat ze al rondzwommen in de oceanen tijdens de tijd van de dinosauriërs. Ondanks de vele veranderingen op aarde, hebben zeeschildpadden het vermogen gehad om zich aan te passen en te overleven.
2. Er zijn zeven verschillende soorten
Er bestaan wereldwijd zeven verschillende soorten zeeschildpadden: de lederschildpad, soepschildpad, onechte karetschildpad, platte schildpad, hawksbillschildpad, Kemps schildpad en de olijfkleurige karetschildpad. Elke soort heeft unieke kenmerken, variërend van hun grootte en gewicht tot hun voorkeur voor leefomgevingen en dieet.
3. De lederschildpad is de grootste
De lederschildpad is de grootste van alle zeeschildpaddensoorten. Deze indrukwekkende schildpadden kunnen tot wel 2,5 meter lang worden en wegen vaak meer dan 900 kilogram. Wat deze soort nog unieker maakt, is dat hun schild niet uit harde hoornplaten bestaat zoals bij andere soorten, maar uit een leerachtige huid, wat hen hun naam geeft.
4. Zeeschildpadden worden heel oud
Zeeschildpadden staan bekend om hun lange levensduur. Hoewel het moeilijk is om precies vast te stellen hoe oud zeeschildpadden kunnen worden, schatten wetenschappers dat veel soorten 50 tot 100 jaar of ouder kunnen worden, afhankelijk van de omstandigheden in hun omgeving. Zeeschildpadden bereiken meestal pas rond hun 20e of 30e levensjaar de volwassenheid en beginnen dan pas met paren.
5. Zeeschildpadden migreren over lange afstanden
Een van de meest indrukwekkende kenmerken van zeeschildpadden is hun vermogen om lange afstanden te migreren. Ze kunnen duizenden kilometers afleggen tussen hun voedergebieden en broedplaatsen. De soepschildpad legt bijvoorbeeld enorme afstanden af tussen de kusten van Brazilië en West-Afrika. Zeeschildpadden gebruiken waarschijnlijk het magnetische veld van de aarde om zich te oriënteren tijdens hun reizen.
6. Het geslacht van de jongen wordt bepaald door de temperatuur
Het geslacht van jonge zeeschildpadden wordt niet genetisch bepaald, maar door de temperatuur van het zand waarin de eieren worden uitgebroed. Bij hogere temperaturen ontwikkelen zich meestal vrouwelijke schildpadden, terwijl lagere temperaturen mannelijke schildpadden voortbrengen. Dit betekent dat klimaatverandering en stijgende temperaturen een onbalans kunnen veroorzaken in de populatieverdeling van mannetjes en vrouwtjes.
7. Zeeschildpadden ademen lucht, maar kunnen lang onder water blijven
Hoewel ze in de oceaan leven, zijn zeeschildpadden luchtademende reptielen en moeten ze naar de oppervlakte komen om adem te halen. Ze kunnen echter lang onder water blijven, variërend van 30 minuten tot wel vijf uur, afhankelijk van de soort en de omstandigheden. Ze vertragen hun hartslag en energieverbruik om langer onder water te blijven, vooral tijdens het rusten of slapen.
8. Zeeschildpadden hebben geen tanden, maar scherpe randen aan hun bek
Zeeschildpadden hebben geen tanden zoals veel andere dieren, maar ze hebben scherpe randen aan hun bek die hen helpen om voedsel te grijpen en door te bijten. De vorm van hun bek is aangepast aan hun dieet: de soepschildpad heeft bijvoorbeeld een getande bek die hen helpt om zeewier te eten, terwijl de hawksbillschildpad een snavelachtige bek heeft om voedsel uit koraalriffen te trekken.
9. Jonge zeeschildpadden zijn extreem kwetsbaar
Als de eieren van zeeschildpadden eenmaal uitkomen, zijn de jongen extreem kwetsbaar voor roofdieren zoals vogels, krabben en vissen. Slechts een klein percentage van de jongen bereikt volwassenheid. De schatting is dat slechts één op de duizend jonge zeeschildpadden het overleeft tot de volwassenheid. Dit maakt elk overlevend dier waardevol voor de instandhouding van de soort.
10. Zeeschildpadden keren terug naar hun geboorteplaats om eieren te leggen
Een opmerkelijk aspect van zeeschildpadden is hun navigatievermogen. Wanneer vrouwelijke zeeschildpadden volwassen zijn en klaar zijn om eieren te leggen, keren ze terug naar het strand waar ze zelf zijn geboren. Dit fenomeen staat bekend als homing. Wetenschappers geloven dat zeeschildpadden het magnetische veld van de aarde gebruiken om hun geboorteplaats met ongelooflijke nauwkeurigheid terug te vinden.
