Het edelhert, damhert, een ree, een rijtje hertachtigen die iedereen wel kent. Maar wist je dat de familie van hertachtigen bestaat uit 40 verschillende soorten? In dit lijstjes zetten we de 6 meest bijzondere soorten voor je op een rij.
Poedoe – kleinste hert ter wereld
De noordelijke en de zuidelijke poedoe, twee nauw verwante soorten, zijn de kleinste hertensoorten op aarde. Tot de schouder zijn ze 30 tot 45 cm hoog; bij de geboorte zijn reekalfjes slechts ongeveer 15 cm hoog. De mannelijke poedoes hebben een gewei(tje) met korte stekels die niet vertakken. Deze kleine herten leven in de gematigde regenwouden van Zuid-Amerika. Helaas hebben ze de afgelopen jaren zwaar geleden onder het verlies van leefgebied. Ze staan zelfs op de rode lijst van het ICUN van bedreigde diersoorten.
Het vinden van een kleine poedoe in een dicht regenwoud is niet eenvoudig. Parque Tepuhueico, een privéreservaat in Chili, wordt aanbevolen voor de beste kans om de zuidelijke poedoe te spotten.
Eland – grootste hert ter wereld
Met een gewicht van meer dan 800 kilogram is het eland de grootste hertachtige in de wereld. Hoe het iconische gewei van het eland eruit ziet is afhankelijk van waar de dieren leven. De meeste stieren hebben het typische, brede schoffelgewei, maar mannetjes die in het zuiden van Scandinavië leven hebben vaak een ’takvormig’ stanggewei.
Zo’n 1.000 jaar graasde deze grote herten nog in Nederland. En schijnen weer op de terugweg te zijn! Tegenwoordig kun je de eland in Europa nog in het wild tegenkomen in Polen, Tsjechië, Wit-Rusland, de Baltische staten, Fennoscandinavië en het oosten van Duitsland.
Sikahert – Fluitende herten
Sikaherten zijn middelgroot en staan tot een meter hoog bij de schouder. In de zomer hebben ze een vachtkleur die vergelijkbaar is met die van damherten: geelbruin met witte vlekken; verkleuren in de winter naar grijsbruin. Sikaherten hebben een kleine kop in vergelijking met hun lichaam, met een duidelijk gefronst voorhoofd waardoor ze een bijna boze uitdrukking krijgen. Alleen de mannetjes hebben een gewei.
De grootste populatie sikaherten woont in Japan. In het Japans betekent “Sika” letterlijk “hert”. De herten zijn verspreid over het gehele land, maar het beroemdst is de populatie in “Nara”. Hier lopen zo’n 1.300 tamme herten tussen de tempels. Ze zijn dol op de bezoekers van de tempels, en komen maar wat graag gedag zeggen. Als je een koekje voor ze mee hebt dan … In Europa leven sikaherten in parken, maar door ontsnappingen zijn ze ondertussen ook in het wild te vinden.
Wat is er dan zo bijzonder aan deze herten dat ze in dit lijstje? Je hebt misschien weleens gehoord van de fluitende sikaherten. In de herfst en winter produceren de bokken een fluitend geluid. Dit doen zij om vrouwelijke hinde aan te trekken en om andere bakken te verjagen.
Kuifhert – Hert met slagtanden
Iemand, ergens, ontdekte ooit een klein hert in Azië met enorme hoektanden en besloot om het naar zijn kapsel te vernoemen. Dit kleine hert, ondanks het feit dat het een familie (en onderfamilie) deelt met het enorme en charismatische edelhert, Cervus elaphus, lijkt al zijn karakterpunten op raar te hebben gezet.
Er zijn 4 ondersoorten van het kuifhert, al bestaat er zoals altijd twijfel of één ondersoort die status zou moeten hebben.
Kuifherten zijn herbivoren en leven op bladeren, twijgen, fruit en gras. Ze leven voornamelijk solitair, maar leven soms ook in paren.
Zoals we weten, vechten mannelijke herten vaak voor vrouwtjes met hun grote gewei. Kuifherten hebben een nogal zielig gewei, dus tijdens de paartijd concurreren ze met hun tanden. Ze kunnen meer dan 2,5 cm lang worden, net als grote wapens.
Kuifherten worden opgejaagd door de lokale bevolking en dreigen uit te sterven als hun populaties niet intelligent worden beheerd. Gelukkig doen veel goede dierentuinen hun best om voor hun genetische diversiteit te zorgen, hoewel hun leefgebieden nog steeds worden bedreigd door ontbossing.
Zwijnshert
Een zwijnshert of varkenshert wordt gevonden in met gras begroeide uiterwaarden, dus het is iets gemakkelijker te zien dan de meeste op deze lijst. Hij heeft korte pootjes en kantelt zijn kop naar achteren tijdens het rennen, zodat hij meer op een varken dan op een hert lijkt (vandaar de naam). Hoewel het een typisch solitaire soort is, zijn ze te zien in grote kuddes die zich na een brand op graslanden verzamelen, waar ze zich voeden met grasscheuten.
Veel hertensoorten in de wereld hebben het niet zo goed gedaan als witstaartherten, waaronder het varkenshert. Hun Zuid-Aziatische populaties zijn de afgelopen 25 jaar met meer dan 90 procent afgenomen als gevolg van stroperij en verlies van leefgebied. Ze zijn nu voornamelijk beperkt tot nationale parken en reservaten.
Chinese waterree
Het Chinese waterree komt voor in China en Korea. Ze worden ongeveer 100 centimeter lang en 60 centimeter hoog en wegen zo’n 10 kilogram.
Qua gedrag lijkt het watterree op de andere hertachtigen. Ze leven op graslanden en eten voornamelijk gras, ze leven solitair en het mannetje is territoriaal in de bronsttijd. Wat is er dan zo bijzonder aan deze herten? Het zijn de enige herten zonder gewei. Wel hebben ze net als het kuifhert flinke slagtanden.