Bij een kikker denk je onwillekeurig aan een hoop kabaal in een kikkerpoel. Vooral in de lente produceren de diertjes flink wat decibels, vaak tot grote ergernis van buurtbewoners die proberen te slapen. In onze contreien komen vooral bruine kikkers, poelkikkers en bastaardkikkers voor. In tropische streken tref je veel meer soorten aan, en daar zitten op zijn zachtst gezegd vreemde exemplaren tussen.
De Goliathkikker
Een flink uit de kluiten gewassen kikker, om ‘u’ tegen te zeggen! We hebben het over de Goliathkikker, de grootste kikkersoort op aarde. Het beest bereikt een respectabele lengte van 32 centimeter, poten niet meegerekend. Je treft hem aan in de regenwouden van West-Afrika, vooral in Kameroen en Equatoriaal-Guinea. Een kieskeurige eter is hij bepaald niet. Op zijn menu staat zowat alles wat kleiner is dan hijzelf: kleine knaagdieren, insecten, hagedissen.
De zwartvoetboomkikker of vliegende boomkikker van Wallace
Rushenb/wikicommons
Ooit gehoord van vliegende kikkers? Toegegeven, echt vliegen doet de zwartvoetboomkikker niet. De vliezen tussen de tenen en de vingers van de zwartvoetboomkikker dienen niet als zwemvliezen. Het dier gebruikt deze vliezen als… valscherm. Wanneer hij van de ene naar de andere boom springt, klappen de vliezen open door de luchtdruk, net als bij een parachute. Dankzij deze parachutes kan de zwartvoetboomkikker wel 15 meter ver zweven. Hij leeft in de regenwouden van Indonesië en Maleisië. Ook in Thailand en op het eiland Borneo komt hij voor.
[gfycat data_id=”DearFondAmazondolphin” data_autoplay=true]
De Aziatische hoornkikker
Pavel Kirillov/wikicommons
Hij is niet direct moeders mooiste, de Aziatische hoornkikker of langneushoornkikker. Door de uitsteeksels op zijn kop lijkt het alsof hij een lange neus heeft. Het dier houdt er geen schoonheidscomplex aan over, integendeel. De kikker maakt dankbaar gebruik van zijn lelijke uitsteeksels en huidplooien. Hij lijkt hierdoor sterk op een dood blad van een boom. Tussen de gevallen bladeren in het oerwoud valt hij zo absoluut niet op. Ook deze soort leeft in Indonesië en Maleisië.
De woestijnregenkikker
Nog een meester in camouflagetechniek: de woestijnregenkikker. Hij leeft op de stranden en duinen van Namibië en Zuid-Afrika. Door zijn uiterlijk valt hij niet op in het zand. Wanneer hij bedreigd wordt, blaast hij zichzelf op en piept hij zoals knijpspeelgoed. Als hij boos is, ziet hij er echt wel stoer en angstaanjagend uit. En dat is meer dan nodig, want de woestijnregenkikker is een sterk bedreigde diersoort.
De glaskikker
Geoff Gallice/flickr
Er bestaan zelfs kikkers waar je doorheen kunt kijken en de inwendige organen ziet zitten. De glaskikker ziet er aan de bovenzijde groen uit, maar de onderzijde is min of meer doorzichtig. Vaak zie je de darmen, de spieren en de botten zitten, soms zelfs het pompende hart. Ze komen voor in bepaalde gebieden van Midden- en Zuid-Amerika.
De Vietnamese moskikker
Katie Chan&Ns4571a/wikicommons
Je ziet hem bijna niet zitten op het gras of op een rots, zo goed is de Vietnamese moskikker gecamoufleerd. Zijn huid lijkt op mos dat op rotsen groeit. Deze kikker tref je aan in Noord-Vietnam. Ondanks de perfecte camouflage is de soort bedreigd wegens de grootschalige ontbossing in het leefgebied.
De schildpadkikker
Paul J. Morris/wikicommons
De schildpadkikker is geschapen met korte poten en een klein hoofd, en lijkt sterk op een schildpad zonder schild. De dikkere exemplaren zijn bijna helemaal rond. Veel bewegen of springen doet het beestje niet, daarvoor zijn de korte pootjes niet geschikt. Het liefst graaft de schildpadkikker zich in in het zand. Alleen bij een stevige regenbui laat hij zich zien. Je treft hem aan in West-Australië.
De haarkikker
Gustavocarra/wikicommons
Een kikker met haar op zijn lijf? Zo’n beestje ziet er angstaanjagend uit, en het diertje wordt daarom ook wel ‘horrorkikker’ genoemd. Heeft de haarkikker echt haar? Nee hoor. Het ‘haar’ bestaat in feite uit fijne langwerpige uitsteeksels. Dat ‘haar’ komt overigens alleen voor bij de mannetjes tijdens de paartijd. De haarkikker leeft in Midden-Afrika.
De tomaatkikker
Franco Andreone/wikicommons
Hij heeft zijn naam niet gestolen, de tomaatkikker. De felle oranjerode kleur op zijn rug doet inderdaad denken aan een tomaat. De tomaatkikker is letterlijk geen ‘kikkertje’ om zonder handschoenen aan te pakken. Als hij zich bedreigd voelt, blaast hij zich op en scheidt hij een giftig slijm af. Bij mensen kan dit slijm een allergische reactie veroorzaken. De tomaatkikker komt voor in het noorden van Madagaskar.
De pipa
Hugo Claessen /wikicommons
De pipa ziet eruit alsof hij overreden is door een vrachtwagen, zo plat is zijn lijf. Deze kikkersoort heeft geen tong of tanden en wordt zo’n 20 centimeter lang. Met zijn bruingele kleur lijkt de pipa van ver op een steen. Je treft hem voornamelijk aan in de regenwouden en moerassen van Bolivia en Brazilië. De pipa leeft vooral in het water en zwemt uitstekend. Op het land ziet hij echter niet waar hij naartoe springt, want het dier is bijna blind…